Deze keer iets over gelatenheid, het vermogen om kalm en evenwichtig te blijven op gevoelsmatig gebied, die innerlijke zee met haar somtijds woelige barensweeën, getijdestromen en draaikolken. Gelatenheid houdt meer in dan 'lijdzame berusting in het lot', zoals tegenwoordig in menig woordenboek kortaf staat aangegeven. Gelatenheid wijst op een innerlijke activiteit die enerzijds bijdraagt tot verankering en versterking van het menselijke zelf en anderzijds zicht biedt op een wijdere horizon waarmee men fixatie op hoogstpersoonlijke zelfbelevingen die obsessieve vormen aannemen als emoties duurzaam de overhand nemen, zal kunnen gaan ontstijgen. In de late middeleeuwen werd 'gelaten' in onze lage landen uitgesproken als gelazen. De Duitse term Gelassenenheit heeft in diezelfde tijd dezelfde grondvorm: Gelazen. Dat in de zin van zich neerlaten , afdalen , met de latere betekenis: (1) gematigd, (2) rustig, (3) aan God of het goddelijke gewijd. Dat laatste (3) is qua beteke
In Rudolf Steiners geschrift De geestelijke leiding van mens en mensheid staat op bladzijde 25 van de Nederlandse vertaling genoteerd: " Als we nu door een waarachtige beschouwing van ons menszijn tot deze Christus-idee zijn gekomen en weten dat we Christus het beste leren kennen als we hem eerst in onszelf zoeken, en als we daarna terugkeren tot de Bijbelse geschriften, dan krijgt de Bijbel past haar waarde. En niemand weet beter, maar niemand weet ook bewuster de grote waarde van de Bijbel te schatten dan iemand die Christus op de aangegeven wijze heeft gevonden. " Vandaag werd mij Heinrich Ogilvie 's naar het Nederlands vertaalde Het Nieuwe Testament toegezonden. Ben inmiddels bijna 64 jaar oud (geboortedatum: 5 februari 1959). Op pakweg 18-jarige leeftijd kocht ik een complete Bijbel, inclusief het Oude Testament, uitgegeven door het Nederlandsch Bijbelgenootschap (NGB) , 1951; tegenwoordig het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap geheten. Heel af en toe keek